Węgrów, młoda królowa zwołała rycerstwo swoie. Czegóż na czole Polaków niedokażą odwaga i piękność! iedném miecza pędem z całéy Rusi wygnała silne woyska Węgierskie, Przemyśl, Jarosław, Grodek, Halicz, Trembowlę i Lwow, częścią szturmem, częścią przez dobrowolne poddanie się odzyskała do Polski w r. 1399. Gdy brzemienna królowa bliską rozwiązania iuż była, pisał do niéy Władysław, aby dla przyszłego dziecięcia przygotować kazała kosztowną kolebkę, z zasłonami złotem, perłami i drogiemi kamieńmi ozdobną. Odpowiedziała mu królowa: »dawno iuż zrzekłam się przepychów świata tego, w niebezpiecznéy chwili do któréy się zbliżam, Bogu który mię płodnością obdarza, nie perły i drogie kamienie, lecz pokora i modły przyiemnieyszemi będą«[1] Królowa powiła córkę, któréy dano imię Helżbieta, ta we trzy dni po urodzeniu umarła, a wkrótce po niéy Hedwiga dnia 10 Lipca 1399 o południu w Zamku Krakowskim żyć przestała. Mało któremu z panuiących naród nasz winien iest tyle, ile pięknéy Hedwidze, ona pierwsza połączyła Litwę z Koroną, podbiła iuż odpadaiącą Ruś czerwoną, ufundowała w Pradze w Czechach Collegium dla Polaków i Litwinów, i pierwszą była założycielką Akademii Krakowskiéy. Przy śmierci, kleynoty i sprzęta kosztowne, częścią ubogim, naywięcéy zaś Akademii Krakowskiéy, osobliwie na szkołę lekarską testamentem zapisała.
- ↑ Długosz Roz: X. pag: 160.
