Strona:PL Julian Ursyn Niemcewicz - Śpiewy historyczne.djvu/148

mioty, posiadał w stopniu najwyższym. Z naypierwszéy młodości, niepohamowana żądza boiów, zwycięstw i sławy, zawiodły go na dwór Cesarza Zygmunta; monarcha ten bez Zawiszy, nic nie przedsięwziął, nic nie dokonał ważnego, przysłowie o nim u obcych, w śpiewie tém wspomnione, polegaj na nim iakby na Zawiszy, zaświadcza Orzechowski w życiu Jana Tarnowskiego: hoży w postaci, okazały w rysztunkach wojennych, zbroi i koniach, grzeczny, zalotny z płcią piękną, hoyny w darach, w ucztach wspaniały, do zuchwałości śmiały, kray swóy kochający nad wszystko. Dał tego dowod naśladowania godny, gdy zostaiący w służbie Zygmunta dowiedział się o woynie Polaków z Krzyżakami, i przekonał się o nieszczérości Cesarza przeciw Jagielle: acz poważany i obsypany dobrodzieystwy, wraz obce hufce porzucił, i do oyczystych z innemi ziomkami pospieszył; słusznie iest wymienić imiona tych godnych Polaków, przybyli z nim Jan i Farury Grabowscy, herbu Sulima, bracia rodzeni; Tomasz Kalski, herbu Rożyc; Woyciech Malski, herbu Nałęcz; Dobek Puchała, herbu Wieniawa; Jan Brogłowski, herbu Grzymała; Skarbek z Góry Habdank; i inni. Zawisza pod Grunwaldem przywodził pierwszéy chorągwi królewskiéy. Po skończonéy woynie Krzyżackiéy, znow Zygmunt namówił Zawiszę do siebie, lecz pod Gołubiem haniebnie odstąpił go z woyskiem całym. Zawisza który w życiu swoim nie