Strona:PL Julian Ursyn Niemcewicz - Śpiewy historyczne.djvu/215

 Jakoż minął iuż czas, gdzie Zygmunt bez zwłoki mogł był wykonać zbawienne Ostafiego myśli, iuż rady Tomickich, Tarnowskich i cnotliwego Bonera straciły wiele wpływu swoiego na umyśle królewskim. Poiął był krol w małżeństwo z namowy Maxymiliana Cesarza, Bone córkę Jana Galeasza Sforcyi Xcia Medyolańskiego i Izabelli Aragońskiey krolewnéy. Pani ta w postaci hoża, w dowcipie przebiegła i bystra, rozkoszom nad przystoyność podana, wyniosła, chciwa panowania, w zbieraniu skarbów nienasycona, poświęcała swym chuciom dobro męża i Państwa. Od tego nieszczęśliwego związku zaczęły słabieć rządy Zygmunta i serca poddanych od dobrego oddalać się króla, ona to dochody przeznaczone dotąd na kraiu potrzeby, do własnéy zwracać zaczęła szkatuły, poburzać Kmitę przeciw Tarnowskiemu, mieszać się w Rady, podejrzenia i niezgody rozsiewać, wszystkiemi nakoniec frymarczyć urzędami. Krolowa ta rozgniewana raz na Zebrzydowskiego Biskupa Krakowskiego, rzekła mu z gniewem, Ty ty, Xięże, coś kupił Biskupstwo! na co ten, własną iéy chcąc wyrzucić podłość, kupiłem, rzekł, bo do przedania było.
 Taki to dar Zygmuntowi I. Maxymilian uczynił, dane obietnice pogodzenia go z Iwanem Wasilewiczem i Mistrzem Krzyżackim, zamiast pokoiu nowe woyny wznieciły, wkroczył Wasil do Litwy, a Albrycht wielki mistrz Krzyżacki