Strona:PL Julian Ursyn Niemcewicz - Śpiewy historyczne.djvu/491

się skończyła woyna z Szwedami, wzięte na chwilę berło złożyć musiał Leszczyński, iuż Karol XII. nie żył. Piotr W. nie wyprowadzał iednak woysk swoich z Polski, a iak Poniński poseł nasz w Petersburgu pisze, o zadzierżeniu Gdańska zamyślał. Nie przerwało to niebacznéy ospałości naszéy, zamiast zmocnienia się przeciw powstaiącéy groźnéy potędze, przyszło do skarg, nareście do krwawych wałek miedzy Polskim i Saskim żołnierzem: stanęła pod S. Leduchowskim konfederacya Tarnogrodzka woyskowa. Piotr W. ofiaruie swoie pośrednictwo, i niebaczna na przyszłość, niecierpiąćą podatków, zmordowana uciskami i przewodzeniem woyskowych szlachtę, łatwo do zwinienia woyska namawia. Nastąpiło zwinięcie to na seymie w r. 1717, Seym ten trwał tylko godzin kilka, spełniło się na dniu tym fatalnym dobrowolne znaczenia i bezpieczeństwa naszego bankructwo, i z 90,000. żołnierza które Polska za króla Jana liczyła, 17,000 tylko na seymie tym utrzymywać postanowiono. Dotąd naród, był tylko nierządnym, dziś iuż stał się nierządnym i słabym. W zbytkach, duch rycerstwa zaginął, niezgody możnych niszczyły obrady publiczne, powrócił zrzucony z tronu August II. lecz powrotem swoim mimo chęci naylepszych, nie wsparł chylącego się do upadku królestwa, iuż obcy przewodzić nad nim zaczęli. Syn Augusta Maurycy Saski z Hrabiny Königimark spłodzony, prawnie Xiążęciem Kurlandyi obrany, ustąpić musiał przemocy Moskiewskiéy, która na hołdownicze Polscze xiestwo, Birona wsadziła. Umarł August, w Warszawie w r. 1733., wynisczenie Saxonii, osłabienie Polski w woynie, w pokoiu najlepsza