Ta strona została skorygowana.
Bisiur, Rodzaj materyi.
Bechter. Blacha żelazna na piersiach, kirys dzisieyszy.
Bunczuk, Ogon koński na drzewcu zawieszony, u Tatarów używany zamiast chorągwi. U nas pułkownicy zamków poważnych używali go.
Butny, Hardy, dumny, pyszny.
Gonić na ostre, potykać się z kopią.
Karacena, Zbroia w stalową łuskę, czasem posrebrzana, lub pozłacana.
Kołczuga, Pancerna koszula z kolcami.
Koczować, Stać pod lichym przykryciem, raczéy pod gołym niebem, po francuzku bivaquer. Cudzych poddanych wywozić nazywa się także koczować.
Kolcza zbroia, w któréy się biega do pierścienia.
Kusza, machina na sprężynie, sporządzona do ciskania grotow a nawet kamieni, nakształt dawnych balist.
Missurka, missiurka, tak nazwana od misru czyli misyra, to iest Egiptu, żelazna iarmułka, od ktoréy wisi czepiec spadaiący na ramiona z kołek żelaznych zrobiony. Poważne towarzystwo nasze używało pancerzow z missiurką na głowie.
Mumszane, zakrycie kobiece na głowę welum.
Rohatyna, Włocznia z mocnego drzewa do ciskania na nieprzyiaciela. Bielski utrzymuie, że Polacy używali dawniéy Rohatyn, które środkiem na prawym boku konia wspierali, ieden koniec sięgał ziemi, drugi był wsparty na łęku u siodła, od włoczenia po ziemi nazwano ie włoczniami.
Szturmak, Rodzay hełmu używany przy szturmach.
Wici, Przypowiednie listy królewskie na woynę: troykrotne bywały: pierwsze i drugie nakazywały gotowość, trzecie naznaczały czas i mieysce do zjazdu. Listy te nazywano wiciami, z przyczyny, iż ie do wić, czyli żerdzi wysokich przywiązywano i tak rożwożono po Powiatach.
