Strona:PL Juliusz Zeyer - Jego i jej świat.djvu/100

 — Interesy handlowe — uśmiechnęła się sarkastycznie.
 Borotin nie zauważył tego na szczęście.
 Skoro zjadł śniadanie, wypoczął trochę, poszli na przechadzkę.
 — Jakżeż rada jestem, że cię mam u siebie — mówiła ojcu na ulicy — nie puszczę cię prędko.
 — Mylisz się, kochana Gabryelko, przyjechałem tylko na dzień jeden.
 — Do tego nie dojdzie — zawołała głośno.
 Idący naprzeciw nich mężczyzna odwrócił się szybko; był to hrabia Justyn.
 — Ach, panie hrabio, jakie przyjemne spotkanie! — odezwała się Gabryela. — Ojczulek mój przyjechał nas odwiedzić i chce już jutro odjechać. Powiedz mu pan, że to jest niemożebne. Ojcze, pan hrabia R.
 Hrabia podał mu rękę.
 — Czy pójdziesz pan z nami? — pytała.
 — Jeśli państwo pozwolicie, najchętniej.
 Gabryela szczebiotała, śmiała się tak rozkosznie, jak gdyby wczorajsze wystąpienie w salonie zniknęło z jej pamięci.
 Rozmawiała zupełnie swobodnie, co hrabiego przekonało, że słów jego niedosłyszała. Wkrótce jednak zauważył w pozornej wesołości Gabryeli gorączkowe podniecenie.