miątek bolesnych i radosnych; daje on swoją, podniosłą, marzycielską ciszę; swoje zapatrzenie się w gwiazdy i nieskończoność. Choć może niezawsze ma on tę energię męską, jakiej oczekiwaćby od niego należało; to jednak ów błękit, jakim tchnie jego osoba poetycka, posiada czar niezmierny i zmusza do wejrzenia w głąb jego duszy.
Rozumiemy też pietyzm, z którym Miriam starał się przyswoić literaturze polskiej dzieła tego znakomitego Czecha. Dwa obszerne, blizko 1,000 stron razem obejmujące tomy dają nam streszczony obraz działalności Zeyera. Przekład ten wyszedł nakładem Lewentala, p. t. Wybór Pism. (Układ, tłómaczenie i słowo wstępne Miriama.)
Poza tem twórczość Juliusza Zeyera obejmuje bardzo wiele pism wierszem i prozą, eposów, liryk, powieści i dramatów. Aby dać pojęcie o tem bogactwie twórczości Juliusza Zeyera, poprzestaniemy tylko na wyliczeniu systematycznem tytułów.
1) Wyszehrad (1880), cykl poematów epickich (Libusza, Zielony Witeź, Własta, Czcirad, Lumir). Przekład Miriama.
2) Gryzelda (1883).
3) Poezye (1884). (Ramondo Lullo, Blanka, Śpiew o Igorze, Proroctwo, Ziemia, Spokój, Muzom, Białemu domkowi, Norny, Kuropatwa, Sosna, Sen nocy zimowej, Widzenie apokaliptyczne, Korzącej się Slawii, Kadzielnica, Sprawiedliwość, Serce Pikanga, Poklask, Sigyn i Loki, Legenda o Donatellu, Helena, Budda przed narodzeniem, Kadydża i widmo, Ballada morska, Co łza może, Waryat). Niektóre utwory przekładał Miriam.
