Ta strona została uwierzytelniona.
W LESIE.
OBRAZEK
przez
Klemensa Junoszę.
(Dokończenie. — Patrz Nr. 5.)
I tak się stary wahał, jako ów perpendykuł od zegaru, co to w tę i w tamtę stronę się kiwa, a ani po jednej ani po drugiej zatrzymać się nie może.
Raz odważył się powiedzieć do Mani suchym głosem:
— Cóżbyś powiedziała, żeby ci się oświadczył człowiek porządny i niemłody, tak naprzykład jak ja?
— Powiedziałabym — odrzekła Mania, żeby się ożenił z Barbarą, ta ma już siedmdziesiąt dwa lata i byłaby dla niego akurat...
— Jesteś waćpanna bardzo głupia.
Ona się rozśmiała.
— Proszę stryja, wiem o tem, ale zkądżeby się brali mądrzy, gdyby głupich na świecie nie było?!
I na tem zaczęły się i skończyły konkury starego...
