Wnet prawdziwego Boga poznali, gdy zamiast wody wino czerpali. Hej, wino, wino, wino, lepsze, niż pierwej było, w Kanie Galilejskiej.
Przez narodzenie Twojego Syna, każ nam nalewać, Panienko, wina. Hej, wina, wina, wina, u tak dobrego Pana, w Królestwie niebieskim.
Mizerna, cicha, stajenka licha, pełna niebieskiej chwały, oto, leżący przed nami, śpiący w promieniach, Jezus mały.
Nad nim Anieli w locie stanęli, i pochyleni klęczą, z włosy złotymi, z skrzydły białymi, pod malowaną tęczą.
Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie, cały świat orzeźwiony. Mądrość Mądrości, Światość Światłości, Bóg-Człowiek tu wcielony!
I oto, mnodzy ludzie ubodzy, radzi oglądać Pana. Pełni natchnienia, pewni zbawienia, upadli na kolana.
Długo czekali, długo wzdychali, aż niebo rozgorzało. Piekło zawarte, niebo otwarte, Słowo Ciałem się stało.
