Czuwałaś przy żłóbku, Matko, nad Synem, jako nad swym skarbem drogim, jedynym. Teraz też czuwaj nad nami, gdy zjednoczył się z sercami... Jezus najdroższy.
Niechaj będzie pochwalony Bóg, w Betlejem narodzony. Który z nieba zszedł na ziemię, by odkupił ludzkie plemię. Dziecię Jezus zeszło z nieba, by łaknącym podać chleba, by cierpiącym życie słodzić, by ze Stwórcą świat pogodzić.
Światło zeszło wśród ciemności, więc Anieli z wysokości, chwałę Bogu wyśpiewują, pokój ludziom oznajmują. Dziecię Zbawcą ogłaszają, doń pośpieszyć zapraszają, Boską cześć dają nie sami: z pastuszkami, z bydlętami.
Gwiazda świeci przy Dziecinie, od jej blasku ciemność ginie, więc królowie z pogan rodu, śpieszą do niej z darem wschodu. Za to Bóg ich rozwesela, światło wiary im udziela, tak że dzisiaj w Świętych gronie chwalą Boga na Syjonie.
