Strona:PL Kantyczki czyli Zbiór najpiękniejszych kolęd i pastorałek.djvu/062

łek z wołem usługują, klękają, znając, adorują Stworzyciela swojego.
 Widząc to pasterze, iż bydlęta szczerze, nieme ukłon oddają, padli na kolana, tak wielkiego Pana, zaśpiewawszy, witają: „Zawitaj, Boże utajony, z Panienki czystej narodzony!“ Na twarze upadają.
 Gdy się pokłonili, do trzody śpieszyli, weseli pastuszkowie, bo gwiazdę ujrzeli, że dzień rozumieli. Alić to Trzej królowie, od wschodu z darami jechali, by pokłon Panu królów dali, poddani monarchowie.
 Będąc blisko szopy, że poszyta w snopy, bardzo się zadziwili. Idą na pokoje. Widząc bydląt dwoje, myślą, że pobłądzili. Majestat gdzie jest upatrują, żłóbek im z Panną pokazują, dopiero się cieszyli.
 Z największym ukłonem przed takowym tronem, na oblicze padali. Z serdecznej ofiary swe trojakie dary Jezusowi oddali. Te mile Zbawiciel przyjmuje, lecz bardziej serca ich szacuje, że Go Bogiem uznali.