wajcie Dzieciątkowi, zaśpiewajcie Jezusowi, zjawionemu na niskości, chwała, chwała na wysokości. A w samym Twym poniżeniu, Boże, Boże nieskończony, w tym pasterskim prostym pieniu, bądź na wieki pochwalony.
Powiedzcie pasterze mili, gdzieście pod ten czas chodzili? Do Betlejem sławnego, witać narodzonego, z Panny czystej Mesyjasza, skąd pociecha rośnie nasza, ubogich pastuszków na ziemi, gdy Boga na oko widzimy.
I my byśmy tam bieżeli, gdybyśmy drogę wiedzieli. Idźcie, pokażemy wam, tylko chciejcie wierzyć nam. Do Betlejem prosto bieżcie, ale czyste serca nieście. Bo ten Pan czysty Sam szanuje, takowych sług nowych przyjmuje.
A po czymże Go poznamy, gdyż żadnych znaków nie mamy? W szopie leży powity, wół z osłem pracowity, parą swoją Nań chuchają, Dzieciąteczko zagrzewają, Jezusa Chrystusa małego, poznali Stwórcę w Nim swojego.
