Ten, co wszechświat dzierży, w żłobie dzisiaj leży, ludzkiej pomocy czeka. Jezus Bóg, wcielony, w żłobie wyniszczony dla zbawienia człowieka. O Boże, bądźże pochwalony za Twe narodzenie! Racz zbawić ludzki ród zgubiony, daj duszy zbawienie.
Radujmy się bracia mili, gdyż dziw nad dziwy! Swego Syna zesłał na świat Bóg dobrotliwy. Przyszedł Bóg na świat, by zbawić nas, ludzkie plemię, z mocy grzechu; przez to przyniósł radość na ziemię.
Obietnice się spełniły, od Boga dane, gdy to Dziecię dla nas biednych z nieba zesłane; wszak Zbawiciel dla nas zstąpił na ziemskie niwy, z tronu swego niebieskiego, On, Bóg prawdziwy.
I Anieli się weselą i tak śpiewają: „Pan Bóg chwałę, ludzie pokój niechaj tu mają”. Gwiazda cudna nad stajenką wesoło płonie, ale większa miłość ku nam Jezusa w łonie.
On wprowadzi nas do nieba, do tej Ojczyzny, dokąd wstąpił
