Szczęśliwa kolebko, szczęśliwy żłobie, ten Bóg, co świat stworzył, położon w tobie. Niebem nieogarniony, w tobie wszystek zamkniony; szczęśliwa kolebko, szczęśliwy żłobie.
Kolebko niebieska, żłóbku ubogi, w tobie jest zawarty ten klejnot drogi, z nieba światu spuszczony, złotem nieoceniony, kolebko niebieska, żłóbku ubogi.
Gdy twoją uważam piękną ozdobę, ceniąc, która leży w żłobie osobę, nikną wszelkie urody, miękkie świata wygody, gdy twoją uważam piękną ozdobę.
Za nic złotogłowy, za nic szkarłaty, kiedy patrzę na te ubogie szaty, którymi Cię związała, Matka innych nie miała; za nic złotogłowy, za nic szkarłaty.
Zasypiaj szczęśliwie w tej kolebeczce, przyśpiewuj Matuniu tej Dziecineczce, niechaj zasypia wdzięcznie, Jezus mój i bezpiecznie. Zasypiaj szczęśliwie, w tej kolebeczce.
