O stajenko, o żłóbeczku, nie wiesz jaki klejnot masz! O niewinny Baraneczku, niepojęty Boże nasz: Gloria o mądrości, w ciele ludzkim Boży Syn. Gloria o miłości, zgładzisz długi naszych win.
Pastuszkowie się zbiegajcie, Boskie Dziecię wita nas, i wesoło zaśpiewajcie, bo przeminął smutku czas: Gloria, Bóg prawdziwy, wyrwie lud swój z czarta rąk, Gloria, Litościwy, chce nas zbawić z wiecznych mąk.
Słyszę z nieba muzykę i anielskie pieśni. Sławią Boga, że się nam do stajenki mieści. Nie chce rozum pojąć tego, chyba okiem dojrzy czego, czy się mu to nie śni.
Słyszę z nieba muzykę, jużci to na jawie! Wyśpiewują o takiej dziwnej Boskiej sprawie, że Bóg przyjął stan człowieka, Panieńskiego łaknie mleka, ku ludzkiej naprawie.
Skoczmyż raźno, kto pierwej do szopy przyskoczy! Jużci widzę, co nigdy nie widziały oczy. Wespół bydło z Aniołami, bije w ziemię kolanami, i w żłóbek się tłoczy.
