Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/153

przy bramie i nie widzieli, by wogóle wychodził.
 — Dziwak, rzeczywiście dziwak. Już w dzieciństwie był taki — — — tak, niepoczytalny odludek, strasznie roztrzepany, surowy i zamyślony. Nie zna go pan prawie.
 — Ale pan coś wogóle nie może tego pojąć, — wysilał się Holeczek. — Zniknął jak duch, przeszedł jakby przez ścianę.
 — Łap go! Był zawsze taki niepowściągliwy we wszystkiem, taki lotny. Nigdy nie troszczył się o to, co mu wolno jakby nie miał sumienia ani granic w swoich uczynkach. Tak często, tak często wprowadzał nas w zdumienie!
 — Ale czyż można tak zniknąć?
 — Nie wiem. Mój brat nie chodził do szkół, nie ma pojęcia o wiedzy, nie wie wogóle co jest możliwe, a co niemożliwe. Doprawdy, w niezwykły sposób pogardził całą nauką.
 Holeczek uderzył w stół.
 — Ale przecież to nie ma żadnego znaczenia.
 — Więc cóż? — odezwał się Boura, podnosząc oczy.
 — Nikt nie może zniknąć! Rozumie pan, tutaj są — — —
 — Fizyczne granice, ja wiem, to samo mówił pan nad tym śladem. Fizyczne granice! jakby panu na nich tak zależało! Otóż widzia-