Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/189

widoku zaparzonej i pomiętej pościeli. Unikał zastygniętej szpetoty nocnego stoliczka.
 Utkwił oczy w oknie. W bladem i na pół nieprzeźroczystem oknie. W oknie, które prowadzi na pole!
 — Popatrz tutaj — odezwał się nagle chory, wskazując palcem na ścianę u wezgłowia.
 Kwiczała nachylił się.
 Na murze było można odczytać zblakłe i zamazane — słowo: „napowrót“.
 — Napowrót — przeczytał Kwiczała.
 — Co mówisz na to? — zapytał Matys pocichu.
 — Ktoś to tam napisał. Przed wielu prawdopodobnie już laty.
 — Myślisz, przed ilu?
 — Nie wiem. Może przed pięciu. Może przed dziesięciu. Kiedy tu malowano ostatni raz?
 — Zapytywałem mamę — rzekł Matys, patrząc na ponury sufit. — Dawniej niż przed dziesięciu laty. Nie chciałem nigdy, aby mi tu malowano.
 Kwiczała odwrócił śpiesznie oczy w stronę okna.
 — Przyglądnij się jeszcze — nalegał chory — czy nic cię tu nie uderza?
 Kwiczała nachylił się znowu nad łóżkiem.
 — To pisała męska ręka. Ktoś pisał to słowo w rozdrażnieniu i w niecierpliwości, aż zła-