Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/87

 — Czy to ciężko być dedektywem? — zapytał go.
 — Nie. Zależy od charakteru. A pan jest muzykiem? To jest daleko lżejszy zawód.
 — O, niech pan nie wierzy! — zawołał Jewiszek. — Naprzykład teraz właśnie — — — komponowałem coś większego, kwartet. Słowem nie mogłem skończyć. Nie potrafię już sobie poradzić. Uciekło to ze mnie.
 — Trzeba, aby pan to znów odszukał.
 — Oh, artysta zawsze szuka. Przez całe życie. Ale teraz już mnie to wyczerpało. Dlatego poszedłem z panem, aby trochę zapomnieć, aby trochę sobie ulżyć.
 — Myślałem, że pan poszedł z ciekawości, tak, jak ten drugi pan.
 — O nie, poszedłem właśnie bez specjalnego zainteresowania się. Cieszyłem się, że coś zobaczę, coś niezwykłego i wzruszającego. Czasami potrzeba nam silnego wstrząsu. Ach, proszę mnie ze sobą zabierać częściej!!
 — Bardzo chętnie — odezwał się dedektyw poważnie — o ile panu każą iść. Ale bez rozkazu niech pan nie idzie. Niedobrze jest ścigać człowieka.
 W Jewiszku poruszyło się sumienie.
 — Przecież to morderca — bronił się.
 Dedektyw kiwał głową.
 — Tak, niedobrze jest nie ścigać człowieka.