ciosy raniące serce jéj syna, a zatem i jéj własne, wstąpił do nowicyatu Jezuitów w Staréj Wsi d. 10 września 1839[1]. Z pokorą i prostotą dziecięcia poddał się ostréj regule zakonu, a oczyszczony chrztem łez i boleści ze wszystkich ziemskich pragnień i złudzeń, tutaj nowém odrodził się życiem; tu zagoiły się głębokie rany serca jego i pokój wpłynął w skołataną duszę. Przeszłość złożył Bogu w ofierze, przyszłość w ręce jego poruczył, Bóg został odtąd jedyną nadzieją, miłością i pociechą jego; ludzkość całą, a szczególniéj współrodaków swoich jakby jednę wielką rodzinę przytulił do zbolałego serca; ich dobru, ich zbawieniu swe siły i życie poświęcić postanowił. Pracą, modlitwą i nieustanną walką z sobą samym sposobił się do godnego spełnienia świętego i wzniosłego powołania kapłana, a Bóg widocznie mu błogosławił udzielając pokoju i swobody ducha, których napróżno szukał wśród świata, a które teraz anielską pogodą rozjaśniły tylą troskami zorane czoło.
- ↑ Starawieś z klasztorem niegdyś Paulinów, a następnie Jezuitów, w obwodzie sanockim, niedaleko miasteczka Brzozowa.
