Ta strona została uwierzytelniona.
Tak gdy się ciemno twe życie zachmurzy,
Gdy ciężki smutek serce twoje dręczy,
Myśl, że zwycięstwa palma tego wieńczy,
Co niewzruszony stał w pośrodku burzy.
Szczęście i smutek idą na przemiany;
Wszak słońce zawżdy wiosenne nie grzeje,
I wiatr wiosenny téż ciągle nie wieje,
Lecz ten trwa zawsze, który goi rany.
Jeźli więc smutek twe serce przyciśnie,
Gdy oko twoje zaleje się łzami,
Wznieś wźrok ku temu, co rządzi nad nami,
A wnet ci promyk nadziei zabłyśnie.
∗ ∗
∗ |
