Ta strona została uwierzytelniona.
W grobie życia rośnie kwiat,
Tutaj tylko burz odmęty;
Nowy byt, nowy świat,
W grobie życie, pokój święty.
Wami i nami władnie przeznaczenie;
Pieniąc się, szumiąc płyną spiesznie fale.
My także mamy i łzy i weschnienie[1];
Drży obraz życia w czystych wód krzysztale.
Drży i szumi dawna fala
I srebrną kroplą połyska,
Z szumem nowa pędzi zdala
I w grób starą falę ciska.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – westchnienie.
