Strona:PL Karol Bołoz Antoniewicz-Poezyje 281.jpeg

Ta strona została uwierzytelniona.
Odpowiedź opatrzności.



Ob ein Gott sei? ob er einst erfülle,
Was die Sehnsucht weinend sich verspricht?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Hoffen soll der Mensch! er frage nicht.
Tiedgo.



Stój, nieodmienne są nieba wyroki,
Co cię wtrąciły w przeznaczenia koło.
A ty przed niemi korne schylaj czoło,
Twe słabe oko nie przejrzy w obłoki.

Choć wściekła burza rwie twarde opoki,
A wir cię zdradny pochwyci głęboko,
Czuwa nad tobą opatrzności oko;
To i ocean uśmierzy głęboki.