praktykował jako chłopiec w składzie szuwaksu, i ten, kiedy się uczył stenografować, aby stać się reporterem z posiedzeń parlamentu, i ten, kiedy zaczął pracę literacką, która mu dała sławę i dostatek. Znajdą się w całem dziele rozsypane perły cenne zarówno dla osobistej charakterystyki wielkiego pisarza, jak i ogólno ludzkie myśli. Oto np. charakterystyka Kopperfilda, dosłownie dająca się zastosować do Dickensa: „Pracowałem niestrudzenie w tym okresie swego życia i dojrzewała we mnie owa wiecznie czynna energia, która stanowi nieoddzielny i mocny rys mego charakteru. Oglądam się na przeszłe lata i stwierdzam, że w tej energii i mocy zawiera się jedyne źródło mego powodzenia. Bardzo mi się wiodło w życiu. Inni trudzili się gorliwiej, a jednak nie zdobyli takich sukcesów. Tajemnica mego powodzenia w znacznej części zależała od punktualności, ładu i cierpliwego wypełniania zadań. Zabierając się do jakiegoś dzieła, skupiałem wszystkie swe siły na jeden przedmiot, usiłowałem dokonać zadania jak najlepiej, oddawałem się mu całkowicie, poświęcałem mu całą swą duszę.“
„Dawid Kopperfild“ jest romansem biograficznym: autor prowadzi dziecię od urodzenia do rozkwitu sławy i zamożności, prawie do deski grobowej, przebiega nader szczegółowo wszystkie różnorodne koleje i zajmujące przygody; lecz podobnie jak w Oliwerze Twiście, podobnie jak
Strona:PL Karol Dickens - Świerszcz za kominem.djvu/015
Ta strona została uwierzytelniona.