Strona:PL Karol Dickens - Cztery siostry.djvu/130

nikiem gościnności i pozwalała wierzyć, że gospodarz nie lubi prowadzić rozmowy, nie zwilżywszy uprzednio gardła.
 Nikt nigdy nie widział takiej kołatki u drzwi drobnego adwokata lub komornika; ci ludzie trzymają sztamę z innym lwem; na ich drzwiach widnieje ponury, krwiożerczy potwór, którego oblicze zdradza dzikość i niepomierną głupotę: jest to najstarsza z pośród kołatek; świadczy o egoizmie i brutalności.
 Istnieje także niewielka, zgrabna kołatka egipska: długa, wychudła twarz z zadartym nosem i ostrym podbródkiem. Cieszy się powodzeniem u urzędników państwowych, którzy noszą jasne płócienne garnitury i krochmalone, sztywne kołnierze: mali, szczupli, wścibscy ludzie, w zupełności zadowoleni ze swych własnych zapatrywań i uważający się za niezmiernie ważne osobistości.
 Kilka lat temu zaniepokoiło nas poważnie pojawienie się nowego rodzaju kołatki — kołatki bez twarzy! składającej się jedynie z wieńca, który ozdabia metalową rękę, lub poprostu niewielką sztabkę z bronzu. Jednakże trochę uwagi i wytężenia pozwoliło nam pokonać i tę trudność i pozyskać nowy system kołatek na rzecz naszej ulubionej teorji. Znajdziecie taką kołatkę na drzwiach ludzi zimnych i sztywnych, którzy stale pytają, dlaczego ich nie odwiedzacie, a nie zaproszą nigdy.
 Każdy wie, że mosiężna kołatka właściwa jest podmiejskim willom, oraz internatom; na tym gatunku wypada zamknąć listę kołatek najbardziej wyrazistych i dających się najlepiej spreparować.
 Frenologiści twierdzą, że wzruszeniom, opanowującym umysł człowieka, odpowiadają pewne zmia-