Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 1.djvu/241

 — I kiedy, panie Fider...
 Lecz pan Fider nie mógł oczu oderwać od Dżonsona, który zbierał się znowu uledz paroksyzmowi kaszlu.
 — Proszę wybaczyć — usprawiedliwiał się Fider.
 — I kiedy brat Witelliusza wydał ucztę, na której podano dwa tysiące potraw z ryby....
 — Napij się wody, Dżonson. — Potraw z ryby... panie doktorze.
 — Pięć tysięcy potraw z różnego drobiu...
 — Albo przełknij skórkę chleba — rzekł pan Fider.
 — A jedno danie, nazwane od wielkości „tarczą Minerwy “, przyrządzone prócz innych kosztownych przypraw z móżdżków bażancich...
 — Kehe, kehe, kehe!...
 — I bekasich...
 — Kehe, kehe, kehe!
 — Z wnętrzności ryby, nazywanej scari...
 — Może ci pęknąć żyła w głowie — niepokoił się Fider — już się lepiej nie wstrzymuj.
 — Z wnętrzności minoga, łowionego w morzu karpackiem, — gdy czytamy o tych wspaniałych ucztach a nadto pamiętamy, że Tytus...
 — Co się stanie z twoją biedną matką, jeśli cię obali atak apopleksyi?!
 — ...Domicyan...
 — Całyś zsiniał.