Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 1.djvu/293

 — Jaki to pokój? — spytała pani Skettls Melii.
 — Gabinet doktora Blimbera.
 — Badzo ładny pokój. A kto ten chłopczyk? Czy nie jeden z młodszych dżentlmenów?
 — Tak.
 — Jak się nazywasz, kochanku?
 — Dombi — odrzekł Paweł.
 Na to pan Barnet wmieszał się do rozmowy i oznajmił, że spotykał ojca Pawła na publicznych zebraniach i bardzo mu przyjemnie poznać syna. Paweł dosłyszał, jak zwrócił się do ledi ze słowami: City — bogacz — bardzo znany.
 — Proszę ojcu przesłać wyrazy najgłębszego szacunku — kończył pan Barnet.
 — Bardzo dobrze — odrzekł Paweł.
 — Jaki rozumny chłopczyk — ciągnął pan Barnet. — Synu, zapoznaj się z młodym dżentlmenem. To taki dżentlmen, z którym możesz i powinieneś się zaznajomić.
 — Jaka miła twarzyczka! Co za oczęta! Co za włoski! — wołała ledi, lornetując Florcię od stóp do głowy.
 — Siostra moja, Florcia Dombi — rekomendował Paweł.
 Skettlsowie zachwycali się. Całe towarzystwo udało się razem do sali. Pan Barnet wprowadził Florcię, a młody Skettls szedł z tyłu.