Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 1.djvu/42

 — Niema czego się smucić, moja miła. Synek pani wyrośnie bez biedy i bez niedostatku pod dozorem ciotki Dżemmy, a panią tu czeka spokój i szczęście. Cóż robić? Beztroski niczego niema na świecie; trzeba być mężną. Czy wzięto już miarę na czarne ubranie dla pani Ryczards?
 — Wzięto, proszę pani — łkając odpowiedziała Polli.
 — Suknia będzie śliczna — ciągnęła pani Czykk — ta sama modniarka i dla mnie szyje. Materyał przedni.
 — Będzie pani tak ładnie wyglądała, że mąż nie pozna. Nieprawda, panie?
 — Nieprawda — ponuro przeczył Tudl — poznam ją wszędzie w każdej sukni.
 Palacz stanowczo nie chciał okazać się uległym.
 — Co do pożywienia, pani Ryczards — pocieszała pani Czykk — najlepsze potrawy do pani dyspozycyi. Sama pani będzie układała obiady i cokolwiek ci się zażąda — natychmiast dadzą.
 — Niezawodnie! — podtrzymywała przyjaciółkę panna Toks. — Piwa też pić można podług woli. Czy nie tak, Luizo?
 — Pewnie, pewnie — dodawała pani Czykk coprędzej. — Tylko z jarzynami trzeba będzie wstrzemięźliwie się obchodzić.
 — A może także z wędlinami.