Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 2.djvu/20

 „Dobry rys“ — pomyślał kapitan, badając charakter i czując pociąg ku niemu.
 — Oto uważasz pan, taka historya. Jam stary wyjadacz morski a Walter, który służy u panów — prawie mój syn.
 — Walter Gey?
 — Właśnie, Walter Gey.
 Mina kapitana wyrażała jeszcze większe uznanie dla przenikliwości prokurenta.
 — Jestem dawnym i szczerym przyjacielem Waltera i jego wuja. Może szef pański wspominał kiedy o kapitanie Kuttl?
 — Nie — rzekł pan Karker, jeszcze szerzej ukazując zęby.
 — Otóż miałem przyjemność z nim się zaznajomić. Ja i mój młody przyjaciel jeździliśmy doń do Brajton w pewnym interesiku. Może pan wiesz.
 — Miałem chyba zaszczyt załatwić ten interesik wówczas.
 — Rozumie się — któż, jeżeli nie pan. Otóż teraz przyszedłem....
 — Może pan raczy spocząć — rzekł Karker z uśmiechem.
 — Dziękuję — mówił kapitan, korzystając z zaproszenia. — Lepiej się rozmawia, siedząc. Może i pan zajmie miejsce.
 — Nie, nie lubię siedzieć. Zatem pan przybyłeś — po co?