Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 2.djvu/213

 — Co tam? — spytał kapitan.
 — Ktoś stuka.
 Przelękniony kapitan uciekł do sypialni i zamknął się na klucz. Kocioł miał polecenie otworzyć drzwi i nie puścić do środka, gdyby to była kobieta. Lecz postać stukająca była mężczyzną, Kocioł otworzył drzwi i młody panicz, wytwornie ubrany, wpadł do sklepu rad, że chroni się przed szarugą.
 — Bierz licho, niema żartów — na nic dzieło krawieckie Rodżersa i Ski.
 O, jak się pan miewa, panie Hils?
 Powitanie zwracało się do kapitana, który niby przypadkowo wynurzył się z sypialni.
 — Dziękuję — ciągnął panicz, nie czekając na odpowiedź — ja dzięki Bogu jestem zdrów. Nazywam się Tuts.
 Kapitan się ukłonił, a pan Tuts z czarującym uśmiechem, nie wiedząc co robić, ujął rękę kapitana i ściskał ją długo; następnie uczynił to samo z Tokarzem w sposób bardzo uprzejmy.
 — Otóż uważa pan, panie Hils, przyszedłem pomówić z panem z polecenia D. O. M. — pan mnie pojmuje?
 Kapitan prosił go do bawialni.
 — Przepraszam, zapomniałem... Czy się panu nie zdarzyło słyszeć o Bojowym Kogutku, panie Hils?
 — O jakim kogutku?