Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 2.djvu/30

Potem ołówkiem kreśli napis i wręcza go ze słowami:
 — Życzę sobie, aby to wykonano natychmiast.
 — Stanie się podług pańskiej woli.
 — Spodziewam się. Tu, jak pan widzi, oznaczono tylko imię i wiek.
 Człowiek kłania się, patrzy na papier i jakaś wątpliwość w nim się rodzi. Lecz pan Dombi nie zważa na wahanie się, odwraca się i spiesznie idzie ku drzwiom.
 — Przepraszam pana — dogania go człowiek — ponieważ pan życzy sobie, by to było wykonane niezwłocznie, a ja zaraz mogę wziąć się do roboty...
 — A więc:
 — Może pan raczy przeczytać, co pan napisał? Tu zdaje się omyłka.
 — Gdzie? Kamieniarz podaje mu papier i wskazuje słowa: „Ukochane i jedyne dziecię“.
 — Zdaje się, że powinno być: „syn“?
 — Masz pan słuszność. Tak. Proszę poprawić.
 Ojciec przyspiesza kroku i siada do karety. Gdy trzej jego towarzysze zajęli miejsca, zasłonił twarz kołnierzem palta i nikt go już tego dnia nie widział. Pierwszy wysiada z karety i usuwa się do swego pokoju. Reszta towarzyszy: pan Czykk i dwaj lekarze idą do ja-