Strona:PL Karol Dickens - Walka życia.djvu/69

nawet o tem wątpię, ale jest ono praktyczne, wygodne i nie doprowadza do sporów. A to nie zawsze osiąga się wskutek czystej filozofii.
 — Pamiętasz, do kogoś był podobny przedtem? — zapytała Klemensi.
 — Tak, tak — odpowiedział pan Briten — ale przedewszystkiem to, że swą przemianę zawdzięczam tobie. Z pewnością o tem nie miałaś pojęcia.
 Klemensi, zupełnie nie obrażona, pokręciła głową, objęła się i z uśmiechem odpowiedziała, że i jej samej się zdaje, że nigdy o tem nie myślała.
 — Jestem stanowczo o tem przekonany — dodał Briten.
 — Bo i na cóż myśleć?
 Benjamin wyjął znów fajkę z ust i śmiał się do łez.
 — Paradna jesteś, Klemensi! — zawołał, wycierając oczy chustką.
 Klemensi, dość zadowolona, dobrodusznie śmiała się wraz z nim, bez cienia obrazy.
 — Nie można nie lubić ciebie — rzekł pan Briten. — Jesteś w swoim rodzaju prostodusznem stworzeniem! Daj rękę, Klemm. Będziemy zawsze przyjaciółmi i cokolwiekby się stało, będę z tobą.
 — Czy tak! — ucieszyła się Klemensi — Dziękuję ci!