Strona:PL Karol Dickens - Wigilja Bożego Narodzenia.djvu/91

przez okno świątecznie wystrojonego chłopczynę, który stanął i patrzał na niego zdziwiony.
 — Co? — zapytał, szeroko otwierając oczy.
 — Co za dzień dzisiaj mamy? powiedz przyjacielu!
 — Dziś? — Czy pan spadł z księżyca? — Dziś jest Boże Narodzenie.
 — Boże Narodzenie! więc nic nie straciłem, wszystko stało się w ciągu jednej nocy! Duchy zrobiły wszystko w kilka godzin. Mogą wszystko, co zechcą! Słuchajno, mały!
 — Co pan każe?
 — Czy znasz ten sklep na rogu, gdzie sprzedają drób i wędliny? wiesz, tam, gdzie się skręca w drugą ulicę na prawo?
 — Jeszczebym nie znał!
 — Sprytne dziecko — rzekł Scrooge. — Znakomity chłopiec. Widziałeś tam indyka, wiszącego w oknie? nie tego — małego, ale ogromnego, wspaniałego!
 — Ach! tak, wiem, prawie taki, jak ja — odpowiedział chłopiec.
 — Zachwycające dziecko, jaki dowcipny chłopiec, co za miła rozmowa! Ktoby się spodziewał — mówił Scrooge do siebie. — Mój kotku!
 — Słucham pana?
 — Czy ten indyk wisi tam jeszcze?
 — Wisi, właśnie mu się przypatrywałem.
 — Kup mi go!
 — Czy pan nie żartuje?
 — Nie, niech Bóg broni! Idź i powiedz, żeby mi go tu przynieśli. Jak wrócisz z indykiem, dam