Mała Wańdzia u przekupki
Kupowała sobie gruszki.
Koło gruszek, zbite w kupki,
Siadły osy, pszczółki, muszki.
Podoba się Wańdzi pszczółka,
Więc ją goni bez spoczynku,
Pędzi, ściga ją do kółka
Za straganem i po rynku.
Goni — i cap! w lot pochwyca,
We dwa palce pod skrzydełko,
A wtem pszczółka, ta złośnica,
Wańdzi w rączkę pęc! żądełko.
Wańdzia w płacz, że rączka boli —
Na to jej przekupka rzecze:
