Strona:PL Karol May - Święty dnia ostatniego.djvu/120

 — Ponieważ Melton zapewnił mi to miejsce.
 — O tem nic nie wiem! Przecież ja nie potrzebuję żadnego buchaltera. Te kilka kropel atramentu, które się tutaj zużywa, wypisuję sam, własną ręką i własnem piórem.
 — Ja też tak sądziłem!
 — A mimo to przyszedł pan do mnie?
 — Mimo to, a mianowicie z pewnego, bardzo ważnego powodu. Przedewszystkiem muszę pana prosić, ażeby pan zachował w najgłębszej jajemnicy wszystko, co panu teraz powiem.
 — Sennor, to brzmi całkiem tak jakby mi groziło jakieś niebezpieczeństwo!
 — Jestem rzeczywiście przekonany, że się zanosi na coś podobnego!
 — Więc mów pan, proszę, prędko!
 — Naprzód pańskie słowo, że o tem, co panu powiem, nie dowie się nikt, przynajmniej przez czas najbliższy!
 — Ręczę moim parolem caballera! — Niech pan mówi!
 — Pan polecił Meltonowi, ażeby sprowadził robotników z Europy?
 — Tak.
 — Kto to zaproponował? Pan sam, czy on?
 — On! Zwrócił uwagę na wielkie korzyści, jakie przyniosłaby mi praca wychodźców polskich, a ponieważ równocześnie obiecał, że sam się ich sprowadzeniem zajmie, więc udzieliłem mu na to mojego pełnomocnictwa.
 — Czy znałeś go pan tak dobrze, że mogłeś to uczynić?