Strona:PL Karol May - Święty dnia ostatniego.djvu/14

 — Czego pan chce, sennor? Dlaczego przeszkadza mi pan w moim wypoczynku południowym? I wogóle dlaczego pan nie śpi? Przecież w tym śmiertelnym upale każdy rozumny człowiek kładzie się na spoczynek!
 — Szukam gospodarza! — odpowiedziałem.
 — Ja jestem gospodarzem. Moje nazwisko brzmi don Geronimo!
 — Przybyłem właśnie w tej chwili do Guaymy i chciałbym wyruszyć w dalszą drogę okrętem. Czy mogę tymczasem zamieszkać u pana?
 — Zobaczymy później! Teraz jednak niech pan śpi, tam, w jednym z hamaków.
 Wskazał na przeciwległą ścianę pokoju.
 — Zmęczony jestem, to prawda, — odpowiedziałem — ale i głód mi dokucza.
 — Później, później! Tymczasem niech pan śpi! — nalegał natarczywie.
 — I w gardle mi wyschło!
 — Dobrze, dobrze! postaram się o wszystko, niczego panu nie zabraknie, tylko niech pan teraz śpi, niech pan śpi nareszcie!
 Z początku mówił zupełnie cicho; ostatnie słowa jednak zabrzmiały rozgłośnie. Sąsiednie hamaki zaczęły się chwiać, wobec czego don Geronimo szepnął do mnie ostrzegająco:
 — Ani słowa, sennor! gdyż inaczej zbudzi się donna Elvira! Śpij pan, śpij pan!
 Z temi słowy wskoczył do swojego hamaku i zwinął się znowu w pierścień. Co miałem począć! Zostawiłem w spokoju śpiący pas ratunkowy razem z jego rodziną i, wyszedłszy przez tylne drzwi, znalazłem się