Strona:PL Karol May - Święty dnia ostatniego.djvu/67

 — Trzy tygodnie przede mną; obecnie dotarł z pewnością do celu podróży. Bywał tam tak często i zna stosunki tak dokładnie, że nie może popełnić głupstwa.
 — Ale czy Yuma zgodzą się na to?
 — Jestem zupełnie pewny! Takim łupem Indjanin nigdy nie gardzi.
 — To mnie uspakaja. Zachodzi tylko pytanie, czy przybędą w odpowiednim czasie na miejsce.
 — Z pewnością są już w drodze, master. Ale czy nam się tak śpieszy? Nikt nas nie pędzi. Możemy całej sprawy dokonać zupełnie spokojnie!
 — Ja także tak myślałem; teraz jestem innego przekonania.
 — Dlaczego? Czy się co wydarzyło?
 — Tak. Miałem spotkanie!
 — To znaczy, że zeszliście się ze znajomym. To przecież nie może mieć tak wielkiego wpływu na nasze przedsięwzięcie!
 — Owszem, może mieć wpływ, nawet bardzo poważny.
 — W takim razie ów człowiek, o którym mówicie, musiałby posiadać ogromne dla nas znaczenie?
 — Posiada je też! Była to prawdziwa niespodzianka dla mnie, gdy ujrzałem go tutaj. Skoro posłyszysz jego imię, będziesz tak samo zdumiony, jak ja, gdy go poznałem.
 — To powiedzcie mi przecież, kto to jest!
 — Właściwie powinieneś już wiedzieć, gdyż widziałeś go tutaj na okręcie.
 — Jeśli tak, to może to być tylko ów człowiek, który ma zostać buchalterem. Czy mam słuszność?