Strona:PL Karol May - Dżebel Magraham.djvu/130

czuł wstręt do życia i że już kilkakrotnie usiłował popełnić samobójstwo. Z tego wrzekomo powodu kolorasi nie spuszczał go z oka.
 — A dalej! Coście wtedy poczęli?
 — Kazałem zapalić pochodnię z włókna palmowego, a potem udaliśmy się do samobójcy.
 — Czy nie żył już? Czy się osobiście przekonałeś?
 — Nie, albowiem według naszej wiary, kto dotyka trupa, staje się nieczysty. Gdyby nieboszczyk był naszym, byłaby inna sprawa. Ale skoro był to obcy, więc czemu mieliśmy kalać ręce?
 — Hm. Pogrzebano go?
 — Tak. Pogrzebał go kolorasi.
 — Nikt mu nie pomagał?
 — Nik, a to z obawy przed zanieczyszczeniem. Zresztą, nie prosił nikogo o pomoc.
 — Kiedy to się stało?
 — Wczoraj. Gdy was przyprowadzono do mnie, przybiegł również kolorasi. Przerwał pracę, aby was zobaczyć, i dokończył jej, skoro was odprowadzono do namiotów.
 — Czy widziałeś ranę?
 — Tak. Śmiercionośny metal przenikł do serca. Czy uważasz te szczegóły za ważne, że się tak wypytujesz?
 — Za nader ważne. Muszę natychmiast zbadać mogiłę i proszę, abyś mi towarzyszył.
 Był gotów spełnić moje życzenie, przedtem jed-