Strona:PL Karol May - Dżebel Magraham.djvu/48

 — Stój! — zawołał Pan Zastępów groźnie. — Nie obrażaj ich — to moi przyjaciele. Obrażając tych cudzoziemców, mnie znieważasz. Nie powtarzaj tego słowa!
 I nagle dodał zmienionym, nader przyjaznym głosem:
 — Poprzysięgliście sobie zemstę z Uled Ayarami? Od jak dawna?
 — Od dwóch lat.
 — Wyruszyłem przeciwko Ayarom, aby ich pokonać. Są zatem moimi wrogami, tak samo jak waszymi.
 — Wiemy o tem i spodziewamy się, że nas potraktujesz jako przyjaciół.
 — Komu się bardziej powiodło w zemście?
 — Nam.
 — Ilu wam mężów zabito?
 — Ani jednego.
 — A wy iluście zgładzili?
 — Czternastu.
 Odrazu wiedziałem, że Krüger nie bez celu zmienił ton mowy. Lecz teraz znowu głos jego przybrał surowe akcenty.
 — To was drogo będzie kosztować! Albowiem wydam was w ręce Uled Ayarów.
 — Nie uczynisz tego! — zawołał przerażony szeik. — Wszak są twoimi wrogami!
 — Skoro was wydam w ich ręce, będą moim przyjaciółmi.
 — O Allah! Zemszczą się na nas i zabiją! Nie