Strona:PL Karol May - Dżebel Magraham.djvu/73

oddalił się z pięcioma swymi towarzyszami i końmi. Wówczas zniecierpliwiony Krüger-bej podszedł do szeika i rzekł:
 — Znamy się dobrze. Jesteś Mubir Ben Safa, naczelny szeik Uled Ayarów. Witam cię!
 Szeik odpowiedział:
 — Tak, znam ciebie, — lecz nie witam. Kto są ci dwaj?
 — Ten to Kara ben Nemzi z Belad el Alman, a tamten to Behluwan-bej z Belad el Inkelis.
 — Był przy tobie jeszcze jeden obcy z Belad el Amerika?
 — Tak. Skąd wiesz? — zapytał zdumiony dowódca.
 — Wiem wszystko, ale skąd, to nie twoja sprawa. Gdzie jest Amierikani?
 — Przy moich ludziach.
 — Szkoda! Jest tu ktoś, ktoby go chętnie zobaczył.
 Myślał zapewne o Meltonie, który, jak przypuszczałem, znajdował się wśród jeńców.
 W tej chwili przybiegł jakiś wysoki chudy Beduin, do którego szeik zawołał:
 — Czy już pogrzebany?
 — Niezupełnie — odpowiedział Beduin. — Mogiła jeszcze nie jest zasypana. Przybiegłem tutaj, ponieważ słyszałem, że udał się mój fortel. Gdzie jest obcy z krainy Amierika?
 — Niema go z nimi.