Strona:PL Karol May - Dżebel Magraham.djvu/77

zupełnie dobrze i rześko, co zapewne cieszy pana. Dodam, że musisz cieszyć się szybko, gdyż mało ci czasu pozostaje. Najpóźniej jutro rano wyciągniesz kopytka.
 — Pshaw! — roześmiałem się serdecznie, aby go podrażnić, a tem samem wydobyć jakieś wiadomości o planach Ayarów.
 — Nie śmiej się! — ostrzegał. — Mówię poważnie.
 — A mimo to niebardzo mi się chce wierzyć, że jestem w pańskiej mocy. Nie będzie panu łatwo wykonać groźby.
 — Czy dlatego, że jest pan Old Shatterhandem i że się pana lękam?
 — Bynajmniej, aczkolwiek nieraz dowiodłem, że Shatterhand w najgorszych okolicznościach i z daleko niebezpieczniejszymi ludźmi umiał sobie radzić. W tym wypadku wyręczy mnie wojsko, z którem przybyłem.
 — A ja panu powiadam, że umrzesz, zanim tutaj nadążą.
 — W takim razie pomszczą moją śmierć, gdyż wątpię, że was pokonają.
 Parsknął śmiechem i zawołał:
 — Co za prostoduszność!
 — Śmiej się pan! Nasi żołnierze będą was po dwóch pędzić pod jarzmo.
 — Oho! Znam trochę lepiej tych tchórzów. Opowiem panu, co nastąpi.