Strona:PL Karol May - Dżebel Magraham.djvu/84

że nikt nie mógłby zapobiec. Zresztą, nie sądzę, aby ktokolwiek miał ku temu szczególne chęci.
 Chciałem przemówić do szeika, lecz ruchem ręki nakazał milczenie i rzekł:
 — Cicho! Uszy moje nie chcą słuchać, co twoje usta pragną powiedzieć. Niech was to zadowoli, że nie poniesiecie kary za pobicie tego człowieka. Możecie wnioskować, jakiego jestem o nim zdania. Nazwał cię zbiegiem i mordercą. Nie wyglądasz bynajmniej jak zbiegły przestępca, wierzę przytem, że Pan Zastępów nie ścierpiałby takiego przy sobie, przy swojem sercu. Jesteś Almani, a więc chrześcijaninem?
 — Tak.
 — A zatem znasz żywot waszego Zbawiciela, którego i my uważamy za proroka.
 — Tak.
 — Miał dwunastu czcicieli i uczniów. Jeden go zdradził i sprzedał. Czy wiesz, jak się nazywał?
 — Judasz Iskarjota.
 — Takim Iskarjotą jest kolorasi, albowiem przyjaciela swego i pana zdradził i sprzedał. Poszukuje na was krwawej zemsty i zechce was zabić. Przejrzałem go nawylot. To morderca. Nawet dzisiaj zastrzelił człowieka, który był jego przyjacielem. Z wami to się nie zdarzy — nie wydam was. Jesteście moimi, nie zaś jego jeńcami.
 — Czy mam ci opowiedzieć, dlaczego nastaje na moje życie?