Strona:PL Karol May - Dżebel Magraham.djvu/95

 — Bardzo mało, jak pan się wkrótce przekona. Czy wie pan, kim był Tomasz Melton?
 — Tak. Westmanem.
 — A nadto mordercą i szulerem.
 — Być może. To mnie nie zajmuje!
 — Dziwi mnie bardzo, wiadomo bowiem, że słyszał pan o dziwnej przygodzie w forcie Uintah.
 — A pan ją też zna? — zapytał, zdradzając się tem nieoględnem pytaniem.
 — Trochę. Wówczas także grał fałszywie i został schwytany. Przyszło do bójki, w której zastrzelił oficera i dwóch żołnierzy. Czyż inaczej było?
 — Zdaje się — odpowiedział z udaną obojętnością.
 — Potem wypłynął w forcie Edwarda, jak pan wiesz zapewne?
 — Czemu się pan pyta? Nie interesuje mnie ta sprawa!
 — Ani mnie. Lecz nawet pańskie zainteresowanie spotęguje się, skoro panu zwierzę się z czegoś, co mi leży na sercu. Jeśli się nie mylę, zapędził go do fortu Edwarda pewien westman, który — który — — hm, hm, jak się on nazywał?
 — Old Shatterhand.
 — Tak, istotnie! — Teraz sobie przypominam. Old Shatterhand. Był to Szkot czy Irlandczyk?
 — Nie. Był to Szwab, który we wszystkiem maczał swe brudne łapy.
 — Tak, wtrącał, się do wszystkiego. Przypomi-