Strona:PL Karol May - Dolina Śmierci.djvu/104

pił właściwie, wtajemniczając panią. Lecz skoro to uczynił, mogę z panią porozmawiać. Ja odkryłem to piekielne oszustwo; Melton jest łajdakiem, co się zowie. Spadek, zagrabiony dzięki morderstwu i oszustwu, powinien dostać się pewnej biednej, poczciwej rodzinie niemieckiej w San Francisco, która już ledwie wiąże koniec z końcem. Pani się może bardzo przyczynić do zwrócenia tym ludziom należnego im majątku.
 — Uczynię wszystko, co będzie w mej mocy. Czem mogę panu służyć?
 — Jakąś wskazówką, któraby mogła naprowadzić na miejsce pobytu Meltonów.
 — O to prosił także agent.
 — Udzieliła mu pani jakichś informacyj?
 — Nie. Zwracał się do mnie tak brutalnie, że nic prawie nie powiedziałam. Zresztą, przy najlepszych chęciach nie mogłabym uczynić zadość jego życzeniu.
 — Z kim Hunter obcował?
 — Adwokat Murphy przychodził nieraz. Hunter zaś wyszedł dwa, czy trzy razy, — nie wiem dokąd, przypuszczam, że do adwokata.
 — Poza tem nikt go nie odwiedzał?
 — Pewnego dnia przyszedł jakiś jegomość z biura adwokata. Był ogromnie podobny do służącego Huntera.
 — A zatem Hunter miał służącego?
 — Owszem, na czas pobytu w New-Orleanie. Przyjął go tutaj i odprawił przed wyjazdem.