Strona:PL Karol May - Dolina Śmierci.djvu/31

 — Well! Ale czy tam, na lewo, nie widać jeźdźców?
 Wskazał na północo-wschód. Szybko zbliżało się stamtąd kilka niewyraźnych punktów. Wkrótce poznaliśmy ośmiu jeźdźców Beduinów. Zauważyli nas, zbliżyli się i zatrzymali w pewnem oddaleniu. Byli dobrze uzbrojeni, nie zdradzali jednak napastliwości. Podjechaliśmy na odległość dwudziestu kroków, poczem powitałem ich:
 — Sallam! Czy to Wadi Budawas, tam za pagórkami
 — Tak — odpowiedział jeden z nich, wyglądający na przywódcę.
 — Z jakiego jesteście plemienia?
 — Jesteśmy wojownikami Meidżerów. Polowaliśmy na gazele, ale nadaremnie, i oto wracamy do wadi, gdzie pasą się nasze trzody.
 — Kiedyście wyjechali na łowy?
 — Dziś przed świtem.
 — W takim razie możecie odpowiedzieć na moje pytanie. Czy nie widzieliście dwóch cudzoziemców z trzema rączemi wielbłądami?
 — Tak. Widzieliśmy dziś rano, w chwili gdy wyjeżdżaliśmy na łowy.
 — Czy zatrzymali się tutaj?
 — Tak. Zaprosiliśmy obcych i przyjęli zaproszenie, aczkolwiek oświadczyli, że nie mają czasu.
 — Jak długo tutaj pozostawali?
 — Dopóki nie napoili wielbłądów.
 — Czy wiecie jacy to ludzie?