Strona:PL Karol May - Dolina Śmierci.djvu/46

dziej, niż przed diaskiem, gdyż chytrość przewyższa w tobie nawet gwałtowność. Ale ty oto nie zgadujesz nawet, dlaczego powaliliśmy kamień!
 — Jakże mogę wiedzieć? Powiedz!
 Mówiłem tak umyślnie, aby nabrał złego mniemania o naszej przenikliwości, albowiem im mniejby nas cenił, tem mniej wierzyłby w nasze uwolnienie i, co zatem idzie, strzegłby opieszalej.
 — Czy wiesz właściwie, gdzie się znajdujesz?
 — Naturalnie. W obozie Meidżerów.
 — Niech licho porwie Meidżerów! Należymy do Uled Ayunów.
 — Allah w' Allah! A więc nas oszukałeś?
 — Ocyganiłem was! Czy to prawda, że jesteś giaurem?
 — Jestem chrześcijaninem.
 — A twoi towarzysze też nie są czcicielami proroka?
 — Nie.
 — Bądźcie przeklęci, psie syny! W piekle będziecie hasać na płonących rumakach! Kolorasi opowiadał żeście wzięli do niewoli naszego naczelnego szeika i jego towarzyszy. Pan Zastępów wysłał do Uled Ayun dwóch posłów, którzy zażądali okupu krwi tak wygórowanego, że projekt mógł wyskoczyć tylko z mózgu obłąkańca. Czy tak jest istotnie?
 — Tak — odpowiedziałem, udając naiwnego. — Kolorasi nie kłamał. Zawołaj go tutaj. Chciałbym z nim pomówić.
 — Niema go.