Strona:PL Karol May - Dolina Śmierci.djvu/84

 — Winnetou? Czy mówi pan o słynnym wodzu Apaczów?
 — No tak.
 — No, ten cwałuje z nierozłącznym Old Shatterhandem po prerjach i górach. Skąd pan wie, że Apacz był chory?
 — Leżał w Southamptonie obłożnie chory. Jestem Old Shatterhand. Pielęgnowałem wodza, a teraz przybyliśmy, by wręczyć panu dokumenty, o których przesłanie pocztą pan prosił.
 Adwokat zerwał się z krzesła, obejrzał mnie ze zdumieniem i zawołał:
 — Old Shatterhand? A więc spełnia się moje wielkie pragnienie! Jakże często i wiele słyszałem o panu, o Winnetou, o Old Firehandzie, o długim Davy’m, grubym Jemmy’m i o wielu innych pańskich towarzyszach z Zachodu! Ależ witam pana, sir, witam z całego serca! Gorąco pragnąłem spotkać pana i oto widzę go tak nieoczekiwanie. I oto przyszedł pan do mnie. Niech pan siada, proszę! Rozporządzam teraz wolnym czasem.
 — Teraz, ale nie poprzednio.
 — Jakto?
 — Nie przyjął mnie pan odrazu. Musiałem czekać półtrzeciej godziny.
 — Żałuję, bardzo żałuję, sir! Znam pański pseudonim, ale nie znałem właściwego nazwiska.
 — Chyba się pan myli? Pisałem do sira dwukrotnie i dwukrotnie mi pan odpowiadał.
 — Nie przypominam sobie — nie pisałem nigdy do