Strona:PL Karol May - Dolina Śmierci.djvu/89

dością. Ręką dotknął czoła, gęsto skroplonego potem.
 — A teraz, — przerwałem milczenie — czy pan poznaje te listy?
 — Nie — odpowiedział z głębokiem, bardzo głębokiem westchnieniem.
 Twarz powlekła się wypiekami podniecenia i grozy.
 — Obejrzyj pan koperty — listy pochodzą z pańskiego biura, jak tego dowodzi pieczątka.
 — Tak.
 — Poza tem są przez pana podpisane.
 — Nie!
 — Nie? Mamy tu dwojakie pismo. List został napisany przez któregoś z pańskich biuralistów, a podpisany przez pana.
 — Tylko pierwsze jest prawdą.
 — A więc pański kancelista napisał ten list?
 — Tak. Jest to charakter pisma Hudsona. Nie wątpię, że on to napisał.
 — A podpis —?
 — Podrobiony! Podrobiony tak dokładnie, że ja tylko mogę się na tem poznać. Mój Boże! Uważałem pańskie pytania i słowa za pozbawione treści — oto jednak mam przed oczami podrobiony mój własny podpis! Musiało zatem coś istotnie prawdziwego skierować pana na te nieprawdopodobne przypuszczenia.
 — Tak, sir. Krótka treść wszystkiego, co mogę panu oznajmić, jest zawarta w słowach, które już poprzednio zakomunikowałem: prawdziwy Smali Hunter