Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/111

Melton. Jest teraz w drodze do Mocnego Wichru, wodza Mogollonów. Później pani doń pojedzie i spotkacie się na Jasnej Skale. Czy tak?
 Zerwała się z krzesła i zawołała:
 — Kto panu zdradził? Kto panu powiedział?
 — Pani sama.
 — Ja... ja...?
 — Tak. Przypomnij pani sobie własne słowa: — Ten Shatterhand to osioł. Z przyjemnością spłatam mu figla. — Jest mi bardzo miło, że gotowała pani sobie taką rozrywkę i spłatała mi takiego figla. Nigdybym nie pragnął lepszego!
 Patrzała na mnie nieprzytomnie i wybełkotała:
 — Ja, ja... nie pojmuję pana...
 — Muszę więc pani pomóc. Czy wie pani, komu przecięłaś pęty?
 — Przecież Meltonowi?
 — Nie. Wszak widziała go pani przed chwilą. Była pani tak łaskawa i — niech mnie pani dobrze zrozumie — uwolniłaś mnie z więzów.
 — Pana — — pana?
 — Tak. W dodatku palnęłaś głupstwo, którego miałaś się wystrzegać. Jonatan Melton, główny sprawca przestępstwa, uciekł z całym majątkiem. Tylko pani wiedziała, dokąd. Sprowadziłem do pani jego ojca, ale zaraz potem wyniosłem go gdzie indziej, sam zaś kazałem się związać i położyć na jego miejscu. Wiedziałem, że sennora przyjdzie, gdyż spostrzegłem pani po-