Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/151

przypuścić? — rzekłem, zwracając się do Emery’ego i Winnetou.
 — Słyszy pan, że tak jest. Zresztą, wyłożę panom rzecz całą. Zsiądźcie tylko z koni i chodźcie ze mną do wody.
 — A więc teraz możemy ruszyć z miejsca?
 — Yes. Zresztą, możecie się zgodzić, abym was zastrzelił, — roześmiał się. — Oto moja strzelba, hihihihi.
 Wskazał na swoją pałkę.
 — Czy nie używa pan godniejszej broni?
 — Nie. Wysunąłem przez gałęzie maczugę, aby was oszukać.
 — Ale wszak Will Dunker musi broń posiadać.
 — Miał ją, posiadał i to jaką! Odebrali mi ją czerwoni — Mogollonowie.
 — Ah, napadli pana?
 — Yes, sir, yes. I na powóz czterokonny.
 — Pan byłeś przewodnikiem, woźnicę, zaś zastrzelono?
 — Tak jest. Ale pan opowiada, jakgdybyś się temu przyglądał. Skąd to, master?
 — Powiedz pan przedtem, kim jest ta lady, która siedziała w wozie?
 — Powiem. Podejdźcie tylko do wody i roztasujcie się, jak u siebie w domu. Witam was serdecznie, panowie. witam was! Wielki honor, nader wielki honor!
 I znowu zdejmował przed nami niewidzialny kapelusz. Słyszałem już o tym dziwnym człowieku, ale