Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/38

się ociągać. W tym wypadku postanowiliśmy zostawić panu czas do namysłu — do jutra w południe.
 — Wielce to chwalebna uprzejmość.
 — Stanowczo zbyt wiele łaski. Jutro w południe wrócę do was. Czy będziecie na tem miejscu?
 — Owszem, o ile nie zobaczymy się wcześniej.
 — O nie! — roześmiała się. — A zatem jutro w południe. Bądź pan zdrów, bohaterze i zbawco bezinteresowny!
 — Nie tak prędko, nie tak prędko, sennora! Pójdziemy razem kawałek drogi.
 — Poco? — zapytała zdumiona.
 — Gdyż jako caballeros wiemy, jak przystoi zachowywać się wobec niewiasty. Odprowadzimy panią do puebla.
 — Zastrzelą was!
 — Najwyżej panią, a nie nas.
 — Nie, nie, — panów! Zostań pan, zostań pan tutaj!
 — Pah! Proszę się o nas nie obawiać, skoro my się nie obawiamy.
 — Cóż, jeśli pragniecie śmierci, bardzom z tego zadowolona. A zatem czyńcie, co wam się podoba!
 Weszła ze swą Indjanką do wąwozu — kroczyłem tuż za nią. Za mną szli Winnetou i Emery, którzy nie przejrzeli jeszcze moich zamiarów. Przybywszy do rzeki, Judyta skręciła na lewo do wąskiego canonu. Wi-